A po fshihen jashtëtokësorët në Mërkur?

Read Time:1 Minute, 39 Second

A po fshihen jashtëtokësorët në Mërkur? Studimi zbulon se poli verior i planetit mund të ketë kushtet e duhura për “format ekstreme të jetës”, shkruan DailyMail.

Një studim i fundit nga Instituti i Kërkimeve Planetare thotë se poli verior i Mërkurit mund të ketë kushte të përshtatshme për “forma ekstreme të jetës”. Duke ekzaminuar imazhet nga sonda Messenger e NASA-s, studiuesit identifikuan prova të akullnajave të përbëra nga kripëra, të cilat kapnin komponime të paqëndrueshme nën sipërfaqe.

Pavarësisht kushteve të vështira në sipërfaqen e planetit, akullnajat, të formuara nga çlirimi i përbërjeve të paqëndrueshme nga ndikimet, mund t’i kishin mbajtur këto përbërje për më shumë se një miliard vjet.

Studiuesit sugjerojnë që një shtresë e madhe kripe nën sipërfaqen e Mërkurit mund të sigurojë një mjedis mikpritës, të ngjashëm me habitate të caktuara në Tokë, ku jeta mund të lulëzojë në kushte të vështira.

Mërkuri, i konsideruar më parë si jomikpritës për shkak të faktorëve si luhatjet e temperaturës, mungesa e atmosferës dhe rrezatimi diellor, tani paraqet një zonë të mundshme nëntokësore që mund të mbështesë jetën. Studimi sugjeron se nën sipërfaqen e planetit mund të ketë një “zonë të banueshme”, duke ofruar kushte të përshtatshme për zhvillimin e jetës. Zbulimi i akullnajave të Mërkurit sfidon supozimet e mëparshme dhe zgjeron të kuptuarit tonë për parametrat mjedisorë që mund të mbështesin jetën.

Ky zbulim jo vetëm që hedh dritë mbi banueshmërinë e mundshme të Mërkurit, por edhe kontribuon në astrobiologjinë dhe eksplorimin tonë të ekzoplaneteve me karakteristika të ngjashme me Mërkurin.

Ky studim ofron gjithashtu një shpjegim për gropat dhe zgavrat misterioze që shihen në krateret e planetit. Këto tipare, të shpërndara në sipërfaqen e Mërkurit, besohet se janë formuar kur akullnajat e kripës u avulluan nga nxehtësia e fortë, duke lënë pas hapësira të zbrazëta.

Ndonëse studimi trajton disa mistere, duke përfshirë origjinën e shtresës së paqëndrueshme, ai hap rrugë të reja për të eksploruar potencialin e jetës përtej Tokës, madje edhe në mjedise në dukje jo mikpritëse.